دانای کل

#دانای_کل

✅ماجرای سقف خراب شهر من و آوارهایش داستانی قدیمی دارد. از روزی که نوبت ما شده بودخودمان برای خودمان تصمیم بگیریم . وقتی از پس سال ها زندگی ارباب و رعیتی آمده بودیم .از خودم شروع کنم که به بیراهه رفتم. همه ما از یک طبقه بودیم و این که چه کسی پشت فرمان بنشیند و بقیه در طول پیمودن این جاده دلشان به رانندگی اون قرص باشه نشدنی ترین کار بود. مدام بعد هر چند کیلومتر از مسیر، راننده را پیاده کردیم به هوای شوفری بهتر. همین ماشین را می گویم که حالا نه بوق دارد و نه صندلی ... پشت این وانت پر از مسافر ،خیلی وقت است درگیریم و ماشین پر از مسافر مدعی رانندگی و بلد راه، اگر چپ هم نکند بی شک به مقصد نمی رسد. درد امروزجاده نیست ! خودپنداریم به دانش و علم و مدیریت نوین مان امّا نمی بینیم این نمای ذهن ها زغالی است. در حالیکه حتی نتوانستیم درکاری که سررشته داریم کاری پیش ببریم ،مدعی و صاحب نظریم و بسته ی کاملی از متخصص بودن در بهداشت ،سیاست ،مدیریت،مهندسی، حسابداری، آموزش،کشاورزی ،میراث فرهنگی ،ورزش و...واقعاً نوبر است! سوابق درخشانی هم در راستای التقاط این موضوعات با یکدیگر داریم. یک صد پست فورواردی در فلان گروه ،یک پوشه آرشیوی از تصاویر مرتبط در گوشی ، پنجاه ساعت تفکر برای ارائه نظریات من درآوردی،یک عالمه حالت عاشق پیشرفت شهر و دیار به خودگرفتن،ساعت ها سخنرانی عبث و بدون نتیجه و درنهایت معرکه در مرزحق به جانب بودن. و در آخر هم اف و لعنت هایمان بر باعث و بانی های ردیف کرده و مقصرین وضعیت امروز شهر. شاید پی نبردیم دانای کل امروز نه تنها توانایی کشیدن بار را مثل دیروز ندارد که دانای کلی اصلاً امروزه جوهره و فرصت ظهور و رشد و تعالی را نخواهد داشت. توهم همه چیز دانی و نقش آفرینی وسیع در تمام عرصه ها ؛درک عقب مانده برای شناخت حد مجاز اتکا به یک گذشته ی هرچندقابل قبول و درخشان ... از امروز نمی دانم و نمی دانم و نمی دانم های زیادی را باید بر زبان بیاورم تا آن که می داند بگوید و سرجایش بیایستد . که فردا نمی دانم های من و امثال من نه این ماشین را چپ کند و نه پشت به راننده با قیل و قال برای پیدا کردن مقصر با یکدیگر دست به یقه باشیم. آری یقه ی توهم همه چیز دانی و دانایی محضم را از امروز خواهم گرفت. مرگ...